miércoles, 23 de septiembre de 2020

Mística do río





MÍSTICA DO RÍO

Non vivo sen amor: recordo e vivo
a morte non existe

Tantas veces andamos por espacios de lume
por abismos de luz
a ver pasar os ríos no dictado de Heráclito

Andamos tantas veces por paisaxes feridas
pasamos de memoria por lugares en sombra
por terras que albiscaron a miseria
onde andaban os nenos a apañar nos fieitos

Tantas veces pasamos en secreto
na posición lumínica que se furta ás miradas
no fulgor dunha vida que se excede
pois imos contra o centro

Imos contra corrente
contra o tempo e a  morte
se  seguimos o Lor por onde nace o día
e deixamos a flor

e agora  somos flor e río

Luz Pozo Garza: As arpas de Iwerddon. (Ed. Linteo. 2005)

2 comentarios:

  1. Agua, río, vida, flor, tiempo, dejarse llevar, nadar contracorriente... saltos, remamsos, aluviones...
    La vida, vida hace 25 siglos, vida hace mil años, vida hoy, poesía entonces, poesía hoy.
    Vamos, venimos, sentimos, pensamos, lloramos, estamos vivos.
    Gracias por este bello poema que tantos pensamientos inspira (confieso que he tenido que traducir algunas palabras para comprenderlo)
    Un abrazo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A vida sempre sorprendente, sempre fluíndo, queiramos ou non.
      Bicos

      Eliminar

Tu opinión me interesa. Es tuya.