miércoles, 28 de diciembre de 2016

Orgulloso


Si eres orgulloso, conviene que ames la soledad: los orgullosos siempre se quedan solos. 
Amado Nervo     

miércoles, 21 de diciembre de 2016

A nena do soportal: soño de nadal




(La versión en español de esta historia está al final) 

Eu sei que un día poderei mercar todas as rosquillas que queira. Irei á tenda da señora Leonisa e pedirei tres quilos de rosquillas e tamén de melindres. Ou cinco quilos. E comerei todas as rosquillas que queira.  Ensopareinas no leite do almorzo,  dúas cuncas cheas, porque tamén terei cinco vacas, ou polo menos dúas como as de don Arlindo, que dan un leite que sabe a mel, que di a mamai que é crema  bendita, pois eu terei dúas vacas. Vounas chamar Basilisa e... e Isolina, que a señora Isolina é moi brava e ten uns peitos que parecen os ubres das vacas. E comerei máis rosquillas na merenda, tres ou catro e outros tantos melindres. Comerei todas as rosquillas que queira e xa non terei que esperar a que me dea unha ás agachadas a criada de dona Obdulia cando a mamai lle leva as cebolas e os nabos. Comerei rosquillas a todas horas por máis que a mestra  diga que é malo comer tantos doces. Seica caen os dentes, medra o bandullo como o lardo dos porcos e críanse lombrigas no ventre. Boh, a min xa me caeron tres e non probo o azucre. E tan malo non será, que ela ben gorda que está e bótalle pedras de azucre ao chocolate, que eu a vin unha tarde que me escapulín da cociña  e da vixilancia da mamai e da Marisiña e guichei na saliña de dona Obdulia, e alí estaba dona Contempla falando coa señora e botando o azucre nunha cunca xeitosiña cunha pinciña da cor da custodia da capela do santo Antonio. Eu tamén terei unhas cuncas tan finas coma as de dona Obdulia, co borde dourado, e tamén un chineiro ben grande, coas portas de cristal, para gardar unha ducia de cuncas douradas. Ou con floriñas. Ou un xogo de cada.

A mamai non o sabe, pero eu voume ir moi lonxe de aquí. E gañarei moitos cartos. E cando sexa rica virei buscala para que xa non teña que lavar no río a roupa de dona Obdulia e de dona Teresita. E xa non terá as mans tan vermellas e chea de frieiras, que eu sei que lle doen aínda que polas noites lle dea fretas de alcohol de romeiro. A mestra dona Contempla viullas un día que a mamai foi levarlle nabizas, dous repolos e media ducia de ovos polas ensinazas que me dá, e díxolle que lle botara aceite morno, que lle había aliviar, pero de onde vai sacar a mamai o aceite?, custa moito e nós fritimos as patacas no unto derretido. A mamai agora xa non pode ir lavar ao río e vende polos soportais monllos de grelos e cenoiras e o que a horta da avoa nos dea. O doutor  Salceda díxollo ben clariño: señora, si sigue lavando en las aguas del río va a se quedar impedida por la reuma. A mamai nunca lle facía caso, pero o inverno pasado púxose moi maliña. E deixou de ir lavar para as señoras. Dona Teresita non dixo nada, pero dona Obdulia enfadouse moito coa mamai e agora xa non lle merca de paso as patacas nin nada da horta, e a Marisiña non pode sisarme unha rosquilla tampouco. A mamai anda moi triste e pesarosa, ben o sei. E máis tristeira anda porque me quitou da escola. Eu dígolle mamaíña non teñas pena, que xa sei xuntar as letras e as catro regras. Pero o certo é que dividir non sei, que é moi difícil e iso apréndeno os nenos máis grandes. Pero así a mamai sorrí e dime a miña nena que espilida me saiu, es tan lista coma teu pai. E entón a que se pon triste son eu, porque eu nunca vin a meu pai. E tamén me anoxo e dígolle non, mamai, non, eu son lista coma ti. E ela dame un bico e faime leite mazado para consolarme do de  meu pai, eu ben o sei, que lle dá pena que non teña pai. Aínda que se é coma o de Manoeliño, que está acotío no bar e marcha para a casa bébedo perdido berrando polas rúas, e as mulleres da praza persígnanse e fanse cruces, e chega á casa e bate na muller e en Manoeliño, pois case mellor non ter pai, que eu coa mamai estou ben. Así que mellor non ter pai a que sexa un borracho, aínda que me doa que Eladio e Toniño o da Raposa me berren Rosa Rosa, a filla da Sinforosa, non ten pai nin quen lle cosa. Pero cando sexa grande serei rica e rireime eu deles, que son uns bocapodres, uns baldreos, uns miñaxoias.

E pensando nisto xa me sinto mellor, e xa non teño ganas de chorar, aínda que a mamai me tivera que rapar o pelo, que o doutor Salceda lle dixo á mamai que non podía ser, que la nena tiene la tiña, que a ver, señora, tiene que cuidar la higiene y limpiar su casa, que o porco será el, que a mamai é moi limpa, que eu non sei como se me pegou esa cousa, pero a mamai cortoume o cabelo e agora... agora choro ás agachadas. Pero cando sexa moza hei gastar unha melena longa ata o cu mesmiño, e porei lazos e sombreiros con veliño desa tela que brilla como o manto da Nosa Señora do Carme.

A miña mamai é moi boíña, pero ela non sabe, ela non sabe que hei marchar lonxe moi lonxe. E gañarei moitos cartos. E a mamai terá para comer chourizo e zorza, e bacallau e pantrigo e arroz con leite e rosquillas cantas queira. 

Uol Free
Feliz Nadal  e oxalá se cumpra algún dos vosos soños!
 

 
LA NIÑA DEL SOPORTAL: SUEÑO DE NAVIDAD  

Yo sé que un día podré comprar todas las rosquillas que quiera. Iré a la tienda de la señora Leonisa y le pediré tres kilos de rosquillas y también de melindres. O cinco kilos. Y comeré todas las rosquillas que quiera. Las mojaré en la leche del desayuno, dos tazas llenas, porque también tendré cinco vacas, o por los menos dos como las de don Arlindo, que dan una leche que sabe a miel, que dice mami que es crema bendita, pues yo tendré dos vacas. Las voy a llamar Basilisa y... y... pues Isolina, que la señora Isolina es muy brava y tiene unos pechos que parecen las ubres de las vacas. Y comeré más rosquillas en la merienda, tres o cuatro y otros tantos melindres. Comeré todas las rosquillas que quiera y ya no tendré que esperar a que me dé una a escondidas la criada de doña Obdulia cuando mami le lleva las cebollas y los nabos. Comeré rosquillas a todas horas por más que la maestra diga que es malo comer tantos dulces. Al parecer se caen los dientes, crece la barriga como el lardo de los cerdos y se crían lombrices en el vientre. Bah, a mí ya se me han caído tres y no pruebo el azúcar. Y tan malo no será, que ella bien gorda que está y le echa piedras de azúcar al chocolate, que yo la vi una tarde que me escabullí de la cocina y de la vigilancia de mami y de Marisiña y espié en la salita de doña Obdulia, y allí estaba doña Contempla hablando con la señora y echando el azúcar en una taza rebonita con una pincita del color de la custodia de la capilla de san Antonio. Yo también tendré unas tazas tan finas como las de doña Obdulia, con el borde dorado, y también un chinero bien grande, con las puertas de cristal, para guardar una docena de tazas doradas. O con florecitas. O un juego de cada.

Mami no lo sabe, pero yo me voy a ir muy lejos de aquí. Y ganaré mucho dinero. Y cuando sea rica vendré a buscarla para que ya no tenga que lavar en el río la ropa de doña Obdulia y de doña Teresita. Y ya no tendrá las manos tan rojas y llena de sabañones, que yo sé que le duelen aunque por las noches le dé friegas de alcohol de romero. La maestra doña Contempla se las vio un día que mami fue a llevarle nabizas, dos repollos y media docena de huevos por las clases que me da, y le dijo que les debía echar aceite tibio, que eso le aliviaría, pero ¿de dónde va a sacar mami el aceite?, cuesta mucho y nosotros freímos las patatas en el tocino derretido. Mami ahora ya no puede ir a lavar al río y vende por los soportales manojos de grelos y zanahorias y lo que la huerta de la abuela nos dé. El doctor Salceda se lo dijo bien clarito: señora, si sigue lavando en las aguas del río va a se quedar impedida por la reuma. Mami nunca le hacía caso, pero el invierno pasado se puso muy malita. Y dejó de ir a lavar para las señoras. Doña Teresita no dijo nada, pero doña Obdulia se enfadó mucho con mami y ahora ya no le compra de paso las patatas ni nada de la huerta, y Marisiña no puede sisarme una rosquilla tampoco. Mami anda muy triste y apesadumbrada, bien lo sé. Y más triste está porque me sacó de la escuela. Yo le digo mamaíta no tengas pena, que ya sé juntar las letras y las cuatro reglas. Pero lo cierto es que dividir no sé, que es muy difícil y eso lo aprenden los niños más grandes. Pero así mami sonríe y me dice mi niña que espabilada salió, eres tan lista como tu padre. Y entonces la que se pone triste soy yo, porque yo nunca vi a mi padre. Y también me enfado y le digo no, mami, no, yo soy lista como tú. Y ella me da un beso y me hace leche cuajada para consolarme de lo de mi padre, yo bien lo sé, que le da pena que no tenga padre. Aunque si es como el de Manoeliño, que está a todas horas en el bar y marcha para casa borracho perdido gritando por las calles, y las mujeres de la plaza se persignan y se hacen cruces, y llega a la casa y pega a su mujer y a Manoeliño, pues casi mejor no tener padre, que yo con mami estoy bien. Así que mejor no tener padre a que sea un borracho, aunque me duela que Eladio y Toniño el de la Raposa me canten Rosa Rosa, la hija de la Sinforosa, no tiene padre ni quién le cosa. Pero cuando sea mayor seré rica y me reiré yo de ellos, que son unos deslenguados, unos pelagatos, unos desgraciados. 

Y pensando en esto ya me siento mejor, y ya no tengo ganas de llorar, aunque mami me haya tenido que rapar el pelo, que el doctor Salceda le dijo a mami que no podía ser, que la nena tiene la tiña, que a ver, señora, tiene que cuidar la higiene y limpiar su casa, que el puerco será él, que mami es muy limpia, que yo no sé cómo se me pegó esa cosa, pero mami me cortó el cabello y ahora... ahora lloro a escondidas. Pero cuando sea una chica mayor llevaré la melena larga hasta el mismísimo culo, y me pondré lazos y sombreros con un velito como esa tela que brilla como el manto de Nuestra Señora del Carmen. 

Mi mami es muy buena, pero ella no sabe, ella no sabe que me voy a marchar lejos muy lejos. Y ganaré mucho dinero. Y mami tendrá para comer chorizo y zorza, y bacalao y pan de trigo y arroz con leche y rosquillas cuántas quiera.



Uol Free 

¡Feliz Navidad y ojalá se cumpla alguno de vuestros sueños! 
Melindres


Chinero


Nabizas

Nabos

Lardo del cerdo
Zorza del cerdo
 
Unto del cerdo

sábado, 17 de diciembre de 2016

Tibio sol invernal




¿Podrá este tibio sol de invierno ahuyentar el espanto?

Poderá este tépedo sol invernal espantar a negra sombra?

Música: Hans Zimmer : The last samurai (2003)
.

viernes, 16 de diciembre de 2016

Rayo exterminador

Diosito, anda, deja de dormir y asoma la cabeza entre las nubes. Estás viejo, sí, pero mira. ¿Acaso no lo ves? Diosito lanza tus pestes. Líbranos de tanta estupidez, de tanta imbecilidad.  Anda, mándanos tu rayo exterminador. No te desentiendas. No sigas mascullando Se eu fixen tal mundo, que o demo me leve. *

(* Si yo hice este mundo, que el demonio me lleve.)
Uol

(Lembrando a Manuel Curros Enríquez: "Mirando o chau (Imitación de Béranger)" en Aires da miña terra (1880)

Imbecilidad: s. f. Carencia o escasez de inteligencia o buen criterio.
Estúpido: adj. Necio, torpe, falto de inteligencia.

 
Música: El Kraken, pertenenciente a la banda sonora de "Piratas del Caribe 2: El Cofre del Hombre Muerto. (2006)
 

lunes, 12 de diciembre de 2016

No tengo ganas de ti



NON TEÑO GANAS DE TI

Fai o favor, vai liscando.
Provócasme inapetencia.
Vas a saco pola vida,
con ese xeito de andar
que arrasa con todo,
hormonas, piercing
e camiseta axustada.
Mais cando falas,
convérteste en sapo,
reduces as palabras
a sílabas descosidas.
E a min, meu little boy,
ponme a mil esa boca
cunha curva tan suave,
mais non me abonda
se detrás deses labios
non ofreces máis nada
que tres ou catro frases
tan falsas como as pelis
de malotes supercachas
con bíceps de deseño
e lingua de estropallo.

Carlos Negro: Penúltimas tendencias. Ed. Xerais, 2014.


Traducción al español, por Uol Free

NO TENGO GANAS DE TI

Hazme un favor, lárgate.
Me provocas inapetencia.
Vas a saco por la vida,
con esa forma de andar
que arrasa con todo,
hormonas, piercing
y camiseta ajustada.
Mas cuando hablas,
te conviertes en sapo,
reduces las palabras
a sílabas descosidas.
Y a mí, mi little boy,
me pone a mil esa boca
con una curva tan suave,
mas no es suficiente
si detrás de esos labios
no ofreces nada más
que tres o cuatro frases
tan falsas como las pelis
de malotes supercachas
con bíceps de diseño
y lengua de estropajo.

martes, 6 de diciembre de 2016

¡Fuera de mi corazón!


FUERA DE MI CORAZÓN

Un momento nada más, una lágrima de amor
y después te digo adiós,mujer.
Fuera de mi corazón.

Yo no sé si fue peor comprobar tu estupidez
o llegarte a comprender, mujer.
Fuera de mi corazón.

Se puede matar un amor de ilusión,
pero no la dignidad, todo está perdido en ti,
no me quiero contagiar…
fuera de mi corazón.

Un momento nada más, una lágrima de amor
y después te digo adiós,mujer.
Fuera de mi corazón.

Los Salvajes: Fuera de mi corazón. (1967)