Como as ondas

COMO AS ONDAS

Como as ondas do mar

compartimos dominios interiores

pois amamos a vida

Din que o tempo non conta

En praias virxinais descubrimos argazos

coas forzas invisibles que organizan a vida

E nós andamos mesmo coma cegos

Somos rumor de ventos recollidos

na lona desvelada dunha nave á deriva

Seremos coma a rocha

que coñece o misterio das aves que regresan

Seremos coma a area ferida en desamparo

pola pasada anónima

que acouga coma un cántico

como as ondas primeiras que van ó corazón

Cando salfiren

            firen

            pero logo eternizan

Hai algo en min que está fóra do tempo 

Luz Pozo Garza: As arpas de Iwerddon. (Ed. Linteo. 2005)