viernes, 14 de febrero de 2014

Regalo de San Valentín

MI REGALO

Toma, toma, toma
para que te acuerdes de mí
cuando mañana estés sola.
Toma, toma, toma,
tenlo siempre cerca de ti
como si fuera tu sombra.

Es un simple regalo,
es un detalle de amor,
un muñequito de trapo,
míralo, cuídalo, bésalo,
llévalo dentro de tu corazón,
pero toma, toma, toma,
esto lo compré para ti,
pero ni habla ni llora.

Toma, toma, toma,
sé que a ti te hará muy feliz,
con eso tengo de sobra.

 Raphael, 1966





Bueno... es necesario un poquito de humor.

Y si eres uno de ésos despistados que todavía no ha pensado qué regalarle a su chica, ahí va otra idea: 
Regalo de san Valentín

En fin, vais a pensar que soy poco sensible y nada romántica jeje.
Lo cierto es que este blog va de lo que va, aunque hace tiempo que sus ramas se han desviado hacia lugares nada insospechados.

Para mí la complejidad del amor estriba en su sencillez. Como en aquellos versos:

Quérote como o meu bisavó
levaba a boina,
altamente
e sempre na cabeza.

Quérote como a miña avoa
facía as filloas,
fariñosamente
e co sangue da derrota.

Quérote como o gato que durmía
a carón da lareira,
despistadamente
pero cun ollo no rato.

Raúl Gómez Pato: Choiva, vapor e velocidade.(1999. Edicións Positivas)


 Y vosotros... ¿cómo (me) queréis?
¿Os animáis?
Quérote como...

Bicos, meus lectores!

10 comentarios:

  1. Siempre me he caracterizado por decir lo que pienso... Y hoy no va a ser menos.
    Estoy de San Valemtín hasta los ...... Jajajaja.
    Saludos!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No eres el único, Amowhor. No queda nada de las lupercalias aquellas, ay...

      Eliminar
  2. Je je je.
    Menos mal, un poco de humor entre tanta pastelada del Santo de los corazoncitos.

    Ahora bien, cualquier cosa que facilite el chiqui chiqui, bienvenida sea, aunque sea un día de ... (y aunque a mí no me toque nada, ay!)
    Besos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Si en realidad el 15 era el día de las orgias con el fauno... mira en qué ha derivado pufff
      Bss

      Eliminar
  3. Querémoste percibir movendo os dediños... no teclado, e poñendo os ollos en blanco...recibindo a inspiración para a escrita.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Menos mal que era teclado e escrita, Chousa!! Por un momento pensei... pero non, que ti es home asisado e serio ;-)

      Grazas por querer que escriba e por recibir o que escribo!

      Eliminar
  4. Qué canciones las de aquéllos tiempos, y cómo comprendo lo de estar hasta las narices del rollo consumista...
    Un día decidí darle un giro divertido a todo esto de los corazoncitos, y desde entonces cada año me invento un juego psicológico de San Val. a jugar con alguien... de mi elección.
    El año pasado fue la experiencia jugar a enamorarse... de un desconocido.
    Este año, el juego de la seducción, juegos calientes, y lo también lo cuento, pero no desvelaré quién ha sido el resultado de mi elección:
    (Pero quizá algunos detalles)
    Un saludo, estimada bloguera, me encanta leerte, y un saludo también para todos tus lectores.

    "Juegos Valientes" ...estáis invitados a leerlo en mi blog:
    http://alopez-delderechoydelreves.blogspot.com/


    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ya había leído tu entrada, guauuuu. Vas de dominadora. Suerte de tener con quien ejercer de tal. Yo creo que cambiaría de papel, a ver si me doman jajajaja
      Besitos.

      Eliminar
  5. También es un rol memorable... Lo podemos pensar para un próximo san val...
    Lo que pasa es que no llevo demasiado bien eso de pensar que dobleguen mi voluntad con una fusta...
    Pero todo depende del jinete... (como siempre)
    Bicos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. La voluntad no se doblega... fácilmente. Y además ¿por qué hay que doblegarla? La voluntad es libre, libre.
      Y la fusta, querida amiga, puro atrezzo. Y para dominar no hacen falta fustas, las palabras llegan.
      Bicos.

      Eliminar

Tu opinión me interesa. Es tuya.